!...nie wiem Aniu czy choć trochę Cię pocieszę ale jak poczytasz sobie niektóre tematy to dowiesz się jakie katusze trzeba znieść żeby doprosić się o SM 
!...ja akurat należę do "szczęśliwców" i dość szybko usłyszałem diagnozę ale wielu wśród nas żyje latami w niepewności co jak sądzę jest gorsze od usłyszenia prawdy 
..piszę Ci to tylko dlatego żebyś zbyt szybko nie stawiała sobie diagnozy gdyż na to trzeba ciężko zapracować 
...niektóre z objawów SM są tak naturalne że każdy,nawet zdrowy człowiek czasami je ma a SM to już w ostateczności...że też główka do góry i bądź dobrej myśli bo o tą chorobę nie tak łatwo się postarać !...no a nawet jakby, niestety to ona była to i tak idzie z nią żyć ...kwestia tylko małego przewartościowania a są przecież gorsze dziadostwa na świecie !Powodzenia jutro i nie wpadaj w panikę proszę
...będzie dobrze !
To było w marcu. Pod koniec maja w lewym oku po ciemku widzialam, nadal widzę błyski. Zaczęłam czytać, drążyć temat w necie i dostałam takiego stracha że teraz mam dziwną lewą dłoń i stopę i oczopląs, który miałam od dziecka, teraz się nasilił. Dziś zrobiłam wywołane potencjały wzrokowe. Prawe oko w normie (110), lewe :wydłużona latacja 134 czy coś podobnego. Jutro idę do neurologa, jak myślicie , to sm? czy ja sobie sama nie wywołałam objawów tym strachem? czy da się żyć z ta straszną chorobą? Boże ratuj, ja mam dopiero 31 lat! 
Wiecie, bo ja zawsze byłam zdeklarowaną optymistką, budowa domku, staranie o dziecko, a tu nagle rozśmieszyłam Pana Boga swoimi planami i mi dał do myślenia teraz. Napewno Wam napiszę jutro ( lub jeszcze dziś) co ze mną.
